W nowej sytuacji na rynku pracy, gdy ponad 60% pracodawców to osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą ten przepis jest powodem gorszej sytuacji osób poszukujących pracy po 50-tym roku życia, gdyż pracodawcy nie chcą zatrudniać osób, które po kilku latach nabędą praw ochronnych przed zwolnieniem a następnie prawo do odprawy emerytalnej. Wysokość odprawy, jeżeli jest już w kodeksie pracy, powinna być uzależniona od stażu pracy u pracodawcy, od którego pracownik odchodzi na emeryturę i np. wypłacana powinna być tylko po przepracowaniu, co najmniej 10 lat u ostatniego pracodawcy a podwyższana za każdy rok, lub za każde następne 5 lat. Wprowadzanie do kodeksu pracy obowiązku płacenia pracownikom za coś, co pracodawcy nie przynosi żadnych przychodów ani nie jest winą pracodawcy, że nastąpiło jakieś zdarzenie tylko pogarsza sytuację tych osób, których dotyczy na rynku pracy zamiast dawać im jakąś realną wartość. Nie wolno bezmyślnie powielać rozwiązań ze sfery budżetowej do sfery gospodarki wolnorynkowej, w której najpierw trzeba środki na wypłaty wypracować, podczas gdy w sferze budżetowej wystarczy je uchwalić a kosztami bezmyślnie uchwalanych ustaw obciążyć podatników.